De liefde voor het buitenleven van Kika Notten komt voort uit haar jeugd en zie je nog steeds terug in haar werk. Ze vertaalt haar observaties van de natuur in haar schilderijen. Overal vindt Kika haar inspiratie, ze kan om de hoek een vijver observeren met dezelfde interesse als een exotisch landschap in Zuid Amerika.
Het werken met eitempera is erg arbeidsintensief. Elk schilderij komt tot stand met veel geduld en veel lagen, waardoor het een intrigerende diepgang krijgt. Het werk van Kika Notten kenmerkt zich door een spannende combinatie van grove en fijne techniek. In de eerste lagen begint ze met grove streken; vegen, schuren en krassen, waardoor een bijna surrealistische sfeer ontstaat.
Nadien concentreert ze zich op de details, waarbij ze gebruik maakt van zeer fijne penselen en ook etspennen, waarmee ze fijne lijntjes in de verf trekt. Nadat je de schilderijen van dichtbij hebt bestudeerd, zie je de vele bewegingen en subtiele details die haar schilderijen rijk en interessant maken, net als de natuur zelf.
Gedurende de Covid pandemie heeft Kika in alle rust kunnen werken in haar Atelier aan de Haven. Deze periode heeft haar op een nieuwe manier geïnspireerd en schilderen met het bewerkelijke ei-tempera maakt dat zij zich nooit hoeft te vervelen.
Uit haar rijke oeuvre kunnen wij u drie schilderijen aanbieden, die alle drie op een geheel eigen wijze gebaseerd zijn op waarnemingen van het Nederlands landschap.
In Search, 75 x 85 cm, € 2.400,-
Hieronder het werk In search vanuit verschillende perspectieven gezien.
Solitary tree 40 x 100 cm, € 2.100,-
Hieronder het werk Solitary tree vanuit verschillende perspectieven gezien.
Wetland 75 x 85 cm, € 2400,-
Hieronder het werk Wetland vanuit verschillende perspectieven gezien.
January 14 - February 11, 2018 (opening January 14)
Last year we had the pleasure of exhibiting the work of Kika Notten for the first time. This exhibition was very well received. It is therefore with great enthusiasm, that we announce the presentation of her latest paintings, under the title TreeFormations. Kika Notten’s love for the outdoors stems from her youth and is still reflected in her work. She translates her observations of nature into her paintings. Kika finds her inspiration everywhere, she can observe a pond around the corner with the same interest as an exotic landscape in another country. The pieces made for this exhibition are based upon scenes in and around her hometown, The Hague. Looking at them, you will find yourself amazed at how many treasures are hidden in our daily surroundings. Working with egg tempera is very labour-intensive. Each painting is created with lots of patience and many layers, which gives them an intriguing depth. Kika Notten’s work is characterized by an exciting combination of coarse and fine technique. In the first layers she starts with rough strokes; sweeping, sanding and scratching, creating an almost surreal atmosphere. Afterwards she concentrates on the details, where she uses very fine brushes and also etching pens, with which she draws fine lines in the paint. After studying the paintings up close, you will see the many movements and subtle details that make her paintings rich and interesting, just like nature itself.
Hier kunt u de uitnodiging downloaden en/of bekijken in pdf.
Hieronder een overzicht van (een deel) van haar werk. Let op de meeste van deze werken zijn reeds in bezit van verzamelaars en liefhebbers.
Stay informed about this artist? Subscribe here to our newsletter and / or join us on Facebook.
Op onderstaande foto's, gemaakt in chronologische volgorde, is goed te zien in heoveel lagen Kika werkt om het uiteindelijke resultaat te behalen.
Interview met Kika Notten:
Je hebt kunstgeschiedenis gestudeerd, waarom heb je niet gekozen voor de kunstacademie?
Mijn tekenleraar op de middelbare school (Eppe de Haan, inmiddels succesvol beeldhouwer) raadde mij aan naar de kunstacademie te gaan, afdeling grafische technieken. Dat was voor mij toen echt een te ongewisse stap. Ik koos voor de - betrekkelijke - veiligheid van een academische studie en dus voor kunstgeschiedenis. Tijdens mijn studie genoot ik van het kijken naar prachtige kunstwerken, het voedde mijn ontzag voor kunstenaars maar ook de stiekeme wens zelf zoiets moois te kunnen maken. Na mijn studie kreeg ik een baan als conservator bij het KattenKabinet. Ik was verantwoordelijk voor alles wat nodig was voor de opening van dit kleine, bijzondere museum, het tentoonstellingsbeleid en later ook voor de verkoopgalerie. Een leuke baan waar op verschillende manieren een beroep werd gedaan op mijn creativiteit. Ik woonde en werkte in Amsterdam en had les in modeltekenen bij Luk van Driessche. Luk werd later directeur van de Wackers Academie, waar de nadruk ligt op technische kennis en ambachtelijke vaardigheden. Dat geeft aan dat ik bij hem op de goede plek was, het ambachtelijke heb ik altijd een heel belangrijk aspect van kunst gevonden en bepaalde waardoor ik werd aangetrokken door bepaalde kunstenaars en hun werk.
Later verhuisde ik met mijn man en onze oudste zoon naar Den Haag. Ik kreeg een baan bij Mecanoo architekten. Een enorm inspirerende en creatieve omgeving en daar groeide het besef dat ik ‘aan de verkeerde kant van de tekentafel ‘ zat. Ik wilde zelf deelnemen aan het creatieve proces! Inmiddels in verwachting van onze derde zoon volgde ik het oriëntatiejaar bij de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Het gevolg was dat ik de betaalde baan vaarwel zei en mij vanaf dat moment toelegde op mijn eigen creatieve ontwikkeling. Er volgde een periode van onderzoek bij welke techniek ik mij het meest thuis voelde. Met de aanbeveling van Eppe in mijn achterhoofd heb ik onder meer allerlei grafische technieken uitgeprobeerd, ben ik gaan pottenbakken en heb ik mozaïeken gemaakt in opdracht. Maar het boeide mij steeds onvoldoende…
Wanneer ben je begonnen met schilderen?
Ik besefte dat ik méér van mijzelf moest vragen. Ik had een stiekeme wens, echt goed schilderen. En daar had ik altijd in een boog omheen bewogen, onder andere door mijn studie vond ik schilderen alleen voor échte kunstenaars. Nu was ik op een punt dat ik dacht: nu of nooit. Het ging natuurlijk niet vanzelf. Ik heb heel specifiek schilderlessen genomen, bij Anja Jager en Caroline Gresnigt en vanaf dat moment mijn dagen helemaal ingericht rondom het schilderen. Met altijd een doek op de ezel en geen afleidende activiteiten, kwam ik er achter dat schilderen vooral ‘gewoon‘ werken is. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen zou kunnen creëren; tekenen, schilderen of wat dan ook, maar je moet het wel willen. Het is namelijk behoorlijk doorzetten; dagen lang in je eentje ploeteren, studeren, afstand nemen, schuren, herstellen, kijken, falen en balen, nadenken en weer doorgaan en dan soms dat moment waarop je weet: dit is goed! Dáár doe je het voor, het moment dat je weet dat iets hebt gecreëerd, dat er zonder jou niet was. Dat is toch ongelofelijk mooi!
Hoe ben je erop gekomen te schilderen met ei-tempera?
In het atelier van Anja Jager kwam ik in aanraking met ei-tempera, dat heeft mij gegrepen en niet meer losgelaten. Van Anja leerde ik alle basis vaardigheden. Die ben ik in mijn atelier gaan toepassen en langzamerhand ontwikkelde ik mijn eigen handschrift. Het komt denk ik doordat ik jarenlang heb getekend, dat deze techniek mij goed ligt. Het is schilderen maar je kunt heel precies en tekenachtig werken, pielen zeg maar. Ik teken bijvoorbeeld in de verf met een etspen. Daarbij is het een hele ambachtelijke en arbeidsintensieve techniek en ook dat past goed bij mij. Het begint al met het breken van een eitje, het mengen van de pure pigmenten, de fijne penselen waar ik mee werk. Je hebt geduld nodig, streek voor streek breng je de verf aan, pas na vele lagen wordt een schilderij interessant. En die gelaagdheid past ook weer erg goed bij mijn thema’s. In de natuur is alles laag over laag, bomen staan voor andere bomen, grassen voor een uitzicht, duinen achter het bos, het licht dat door de gebladerte wordt gefilterd en een wateroppervlak dat zoveel meer is dan alleen maar de oppervlakte. Daaronder bevindt zich van alles dat aan het oog wordt onttrokken maar dat wel doorwerkt in de tekening van het water. Daaroverheen ligt de spiegeling van de begroeiing langs het water en het oppervlakte beweegt natuurlijk ook nog, daar heb je al heel wat lagen te pakken!
Schilder je alleen landschappen?
Nee, ik schilder ook portretten. Toen ik begon met schilderen dacht ik dat ik alleen portretten zou gaan schilderen. Daar kom ik wel uit, dacht ik en dan wist ik ook meteen wát ik moest schilderen. Maar door het doek op de ezel, de dagen lang alleen aan het werk ontstonden er thema’s, dan ga je nadenken over van alles. Mijn eerste thema’s waren misschien wat intiemer, dat ging meer over gevoel, kwetsbaarheid, vrouwelijkheid en uniformiteit. Op een gegeven moment werden het landschappen. Dat heeft te maken met mijn jeugd, de plek waar ik opgroeide, Voorlinden in Wassenaar. Een prachtig natuurgebied waar ik als kind uren rondzwierf. Iedere keer als ik daar ben – mijn moeder woont er nog steeds – voel ik weer dat vrije gevoel van een onbezorgde jeugd. Ik denk dat ik daar heb leren kijken naar details in de natuur en die zie ik op heel veel plekken. Er is zoveel moois te zien, je moet het opmerken en dat wat ik zie wil ik dan vastleggen. Het is eigenlijk niet veel meer dan dat, ik schilder wat ik mooi vind en dat probeer ik zo goed mogelijk te doen. Niet door iets letterlijk na te schilderen, ik wil vooral sfeer en licht vastleggen. Compositie en vlakverdeling bepalen of een schilderij in meer of mindere mate een abstracte waarde krijgt. Ik ben daar niet persé naar op zoek, soms zit het er gewoon meer in.
Werk je met foto’s?
Ja, ik werk altijd met foto’s. Deze techniek leent zich niet om in de open lucht te werken. Daarom ga ik regelmatig op pad om foto’s te maken, want ik werk alleen met eigen foto’s. Als het licht mooi is, als het mist, als het vriest of sneeuwt of als ik toevallig ergens ben waar het mooi is. Mijn oog kan dan bijvoorbeeld ineens op een waterplas vallen waar een ander zo aan voorbij loopt maar waar ik dan meteen een schilderij in zie. Vervolgens kan zo’n foto eindeloos in mijn atelier rondslingeren voordat ik het aandurf die ook echt te gebruiken voor een schilderij. Het is namelijk niet letterlijk naschilderen, ik baseer mijn schilderijen op waargenomen beelden, maar daarna moet ik dat beeld transformeren tot een schilderij en dat kan behoorlijk afwijken. Het gaat er niet om of ik een mooie foto heb gemaakt, het moet een goed schilderij worden.
En die portretten?
Na mijn eerste expositie raadde een bevriende kunstenaar mij aan ook met olieverf te gaan werken. Na rondvraag kwam ik uit bij de technisch zeer kundige, Arjan van Gent. Van hem heb ik ontzettend veel geleerd en toen ben ik dan toch portretten gaan schilderen. Ik vind olieverf beter bij portretten passen, omdat je de verf kunt laten vervloeien waardoor je de werkelijkheid iets beter kunt benaderen. En ja, ik maak dan ook foto’s, het zitten duurt voor een model zo lang. Vooral omdat ik vaak pubers schilder, die gaan al zuchten als ik net de verf op het palet heb. Ik wil ze wel live zien en studies maken en ik maak ook altijd zelf de foto waar ik mee werk.
Waarom schilder je landschappen niet met olieverf?
Juist omdat ik daarmee minder letterlijk de werkelijkheid benader. Zo creëer ik een sfeer die eigen is aan mijn landschappen.
Wat kunnen we nog van je verwachten?
Ik heb net een reis gemaakt door Patagonië. Ik ben ontzettend onder de indruk van de ruimte, de stilte en het natuurschoon daar. Ik heb enorm veel materiaal verzameld en ik wil mij na deze expositie bij Galerie Patries van Dorst een tijd lang te concentreren op Patagonië. Wie weet wat daar allemaal uitkomt, ik heb er in ieder geval erg veel zin in. Dat is ook het mooie van dit vak, er is altijd wel weer iets te vinden dat boeit en waar ik mee aan de slag wil…
 |
