Hier kunt u de uitnodiging in pdf bekijken/downloaden.
This is your life. Do what you love and do it often. If you don't like your job, quit. If you don't have enough time, stop watching tv. Stop over analyzing. All emotions are beautiful. When you eat, appreciate. Open your mind, arms and heart to new things and people. Travel often, getting lost will help you find yourself. Life is about the people you meet and the things you create! – J. Clancy.
Henk Jan Sanderman is kunstschilder uit Harderwijk. In 2013 ging bij hem het roer om. Twee ingenieurstitels en twaalf jaar marketingervaring in een commerciële omgeving, brachten hem niet waar hij wezen moest. Macht, politiek en geld bleken voor hem geen manier van carrière maken. Het vooruitzicht van een groter huis en een grotere auto gaven hem geen voldoening, het moest anders.
Meesterschilder Sanderman wilde anderen inspireren met zijn persoonlijke waarden: enthousiasme, spontaniteit, humor, eerlijkheid, oprechtheid, betrokkenheid en liefde. De invulling die hij vond was een combinatie van schilderkunst en het basisonderwijs; hij werd een “meester-schilder”. Het bleek een mooie wisselwerking. Enerzijds kon hij zijn creativiteit kwijt achter de schilderezel en anderzijds zijn enthousiasme in het basisonderwijs. De onbevangenheid van zijn leerlingen geven hem ook weer inspiratie in zijn schilderwerk en de dagen voor de klas zorgen ook weer voor structuur en sociale interactie.
Sterren op het doek Als kunstschilder richtte Sanderman zich in eerste instantie op het maken van portretschilderijen en niet zonder succes. In 2014 was Henk Jan deelnemer aan het televisieprogramma 'Sterren op het Doek' en maakte hij een portret van Seth Gaaikema. In 2015 werd hij gevraagd voor het finale-seizoen van 'Sterren op het Doek', waarbij Omroep MAX de beste kunstenaars van de afgelopen negen seizoenen liet terugkeren. Henk Jan mocht een portret maken van Ria Bremer en zij koos uiteindelijk voor het portretschilderij dat Henk Jan had gemaakt.
Onbevangenheid Naast portretschilderijen maakt Sanderman hyperrealistische schilderijen van alledaagse voorwerpen. In deze schilderijen staat vaak de onbevangenheid centraal. Schilderijen die met een groot oog voor detail op het doek zijn aangebracht en waar ook de humor niet ontbreekt. Sanderman maakt gebruik van een beperkt kleurenpalet van waaruit hij zijn kleuren mengt. De schilderijen in olieverf hebben altijd een witte (of zwarte) achtergrond en hij probeert met een beperkt aantal voorwerpen een glimlach op het gezicht van de toeschouwer te toveren.
Stay informed about this artist? Subscribe here to our newsletter and / or join us on Facebook.
Interview met Henk Jan Sanderman
Heb je altijd schilder willen worden?
Nee, zeker niet. Het is eigenlijk een behoorlijke omweg geweest. Op het Atheneum wilde ik het liefst piloot worden, maar ik bleek kleurenblind. Vervolgens kwam ik wel op de KMA (Militaire Academie) terecht, maar daar voelde ik me niet thuis. Uiteindelijk heb ik wel 3 verschillende HBO-diploma’s gehaald, maar die hebben niets met schilderen of kunst te maken. Het schilderen begon eigenlijk in mijn vrije tijd naast mijn reguliere marketingbaan. En hoewel ik vroeger veel getekend heb, moest ik de schildertechniek mij nog wel eigen maken. Dit deed ik via cursussen, via verschillende kunstenaars, door veel te lezen en vooral door veel gewoon te doen.
In 2010 werden we goed op de feiten gedrukt toen mijn vrouw een ernstige bloedziekte kreeg en een goede vriendin (ook getrouwd en 2 kinderen) op hetzelfde moment ernstig ziek werd. Mijn vrouw is uiteindelijk genezen verklaard, onze vriendin is binnen een half jaar overleden. Dat was voor mij een belangrijke periode, waardoor ik in 2013 besloot mijn reguliere baan op te zeggen en me op het schilderen te storten. Ik ben toen ook naar de Pabo gegaan om naast schilder ook meester te worden.
Als je moest kiezen tussen schilderen en het basisonderwijs wat heeft dan je voorkeur?
Het werken in het basisonderwijs is voor mij ondergeschikt aan het schilderen, dus als ik moest kiezen tussen schilderen en het basisonderwijs, dan is de keuze voor het schilderen snel gemaakt. Gelukkig hoef ik niet te kiezen en kan ik het combineren, waardoor het elkaar versterkt. De dagen die ik voor de klas sta, geven me structuur en zijn voor mij inspirerend voor mijn schilderwerk (vooral de onbevangenheid van de kinderen). Daarnaast kan ik de kinderen ook weer inspireren met mijn creativiteit en enthousiasme als ik voor de klas sta. Ik zie mezelf dan ook graag als meester en schilder, een echte “meesterschilder”.
En als je moest kiezen tussen portretschilderen en vrij werk?
Ook daar kies ik graag voor een combinatie. Ik zie portretschilderen meer als een dienst en mijn vrije werk meer als een product. Bij het portretschilderen, ook al gebruik ik mijn eigen stijl, vind ik het erg belangrijk dat de geportretteerde ook tevreden is. In mijn vrije werk kan ik ook humor kwijt en dat vind ik heel belangrijk. Ik kan het erg waarderen als wildvreemde mensen naar mijn schilderijen kijken en vervolgens een glimlach op hun gezicht krijgen.
Hoe zou jij je werk typeren? “Hyperrealisme met een glimlach”. De toeschouwer mag best zien dat er veel werk zit in het maken van een dergelijk schilderij, maar het moet ook luchtig blijven. Men mag er ook om kunnen lachen. Hierbij helpt de titel van een schilderij, de titel van het schilderij kan het beeld heel mooi versterken. Daarnaast vind ik dat alle voorwerpen op het schilderij een toegevoegde waarde moeten hebben op het gehele beeld. Hierdoor is het aantal voorwerpen op mijn schilderijen beperkt wat weer bijdraagt aan een krachtig beeld.
Hoe ga je te werk?
Bij het ene schilderij heb ik een titel als uitgangspunt en bij het andere schilderij heb ik een beeld als uitgangspunt. Mijn ideeen ontstaan op de meest vreemde momenten en daarom heb ik altijd een potlood en schetsblokje bij me. Als ik een goed idee heb verzamel ik de benodigde voorwerpen en ga ik aan de slag. Omdat ik ook veel met dieren en mensen werk en die niet uren spontaan stilzitten, begin ik met een fotosessie. Daarna selecteer en combineer ik de meest geschikte foto’s en maak ik een mooie compositie. Dit zet ik op het doek in acrylverf en in grijstinten. Als ik tevreden ben met de opzet van het schilderij ga ik aan de slag met olieverf. Deze breng ik laag voor laag op met hele kleine penselen. Dat priegelen vind ik heerlijk, maar het neemt ook veel tijd in beslag.
Als je kleurenblind bent, is dat niet onhandig als schilder?
Kleurenblind is eigenlijk een zwaar woord, want ik had er zelf nooit last van totdat ik werd getest. Ik kan alle kleuren goed zien en ik ben erg sterk in het onderscheiden van contrasten. Maar ik moet eerlijk bekennen dat het wel eens is voorgekomen dat mijn kinderen zeggen “pap, wat doet die groene vlek daar op het gezicht?” en dat ik het niet helemaal door had. Gelukkig heb ik een strenge jury in de vorm van mijn vrouw en kinderen, pas na hun akkoord komt er een handtekening onder het schilderij.
Welke kleuren gebruik je het liefst?
Ik gebruik altijd een witte (of zwarte) achtergrond en vervolgens maar weinig kleuren om zo een groot contrast te krijgen. Hierdoor steekt het voorwerp nog meer af tegen de achtergrond. De kleuren die ik gebruik meng ik uit een beperkt kleurenpalet van primaire kleuren (rood, geel, blauw), waarbij ik een voorkeur heb voor oranje en ultramarijn.
Wat kunnen we in de nabije toekomst van je verwachten?
In de nabije toekomst wil ik me nog meer gaan richten op mijn vrije werk. En aangezien ik een groter atelier tot mijn beschikking krijg, wil ik ook groter werk gaan maken. Ook heb ik ideeen om een vervolg te geven aan een serie schilderijen over de onbevangenheid bij kinderen.
 |
